Wielka Sobota czas ciszy i oczekiwania (Medziugorje)

Wielka Sobota to czas ciszy i oczekiwania. Niezwykły czas próby dla uczniów Jezusa. Według tradycji po śmierci Nauczyciela uczniowie rozeszli się, a jedyną osobą która wytrwała w wierze była Matka Jezusa. Właśnie dlatego każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym. Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się wstąpienie Jezusa do otchłani.

Wielki Piątek i Wielka Sobota to jedyny czas w ciągu roku, kiedy Kościół nie sprawuje Mszy Świętej. Wielkanoc rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońca, liturgią światła. Na zewnątrz kościoła święci się ogień od którego rozpala się Paschał – wielką woskową świecę, która jest symbolem zmartwychwstałego Chrystusa. Na paschale kapłan kreśli znak krzyża, wypowiadając słowa: „Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen”. Zostają umieszczone także na Paschale 5 ozdobnych czerwonych gwoździ, symbolizujących rany Chrystusa oraz obecną datę. Następnie Paschał ten wnosi się do okrytego mrokiem kościoła, a wierni zapalają od niego swoje świece, przekazując sobie wzajemnie światło. Niezwykle wymowny jest widok rozszerzającego się światła, które w końcu wypełnia cały kościół. Zwieńczeniem obrzędu światła jest uroczysta pieśń – Exultet, która zaczyna się od słów: "Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!".

W Medziugorju po uroczystym poświęceniu ognia – w strugach deszczu – a następnie wniesieniu Paschału do Kościoła. były odczytane cztery czytania, następnie był odśpiewany uroczyście śpiew „Alleluja”. Gdy została odczytana ewangelia była homilia i następnie poświęcenie wody która będzie używana głownie do chrztu. Wszyscy wierni odnowili swoje przyrzeczenia chrzcielne. Wyrzekając się grzechu, Szatana i wszystkiego co prowadzi do zła, a także wyznanie wiary w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Zgromadzeni w tym dniu wierni nie zmieścili się w Kościele i w miejscach w których można było się schować przed rzęsiście padającym deszczem. Poświęcenie pokarmów wygląda zupełnie inaczej niż w tradycji polskiej, a mianowicie przed błogosławieństwem końcowym celebrans mówi, że święci wszystkie przyniesione pokarmy i czyni znak krzyża. Po Mszy Świętej, która kończy się grubo po 23 Chorwacji mają zwyczaj spotykania się przy stole z najbliższymi i obfitego spożywania wieczerzy

D.K.

Tekst i zdjęcia: D.K.
źródło: Polska Oaza im. Bł. Jana Pawła II w Medziugorje
PS Dziekuję