Drogie dzieci,Nawet przyroda daje wam znaki swej miłości poprzez urodzaj owoców. Wy również poprzez moje przyjście przyjęliście obfitość darów i owoców. Drogie dzieci, tylko Bóg wie, na ile wy sami odpowiedzieliście na moje wezwanie. Wzywam was: Nie jest za późno, by zdecydować się na świętość i życie z Bogiem w łasce i pokoju! Bóg wam pobłogosławi i obdarzy stokrotnie, jeśli Jemu zaufacie. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.
Droga rodzino modlitewna!
Na początku tej jesieni, która obfitowała wielkim urodzajem w winnicach, sadach i ogrodach, nasza Matka skłania nas i zachęca do wyrażania wdzięczności Panu Bogu i Jego Opatrzności. Człowiek ze swej natury jest istotą uzdolnioną do okazywania wdzięczności. Już od dzieciństwa uczony jest w rodzinie wypowiadać serdeczne słowo dziękuję. Okazuje wdzięczność za rodzicielska opiekę i troskę, za wychowanie w rodzinie. Dziękuje Bogu za Jego miłość i codzienne dary. Tak więc już od najmłodszych lat zachowujemy w naszym sercu dary od naszych najbliższych i dary od dobrego Boga. Wpatrując się w krzyż naszego Pana odczuwamy w sercu wdzięczność i wielką miłość do naszego Zbawiciela. Królowa Pokoju pragnie nauczyć nas rozpoznawania Bożej Miłości w darach natury, w obfitości owoców na polach, w sadach i w winnicach. To wszystko jest Jego darem i Jego łaską. Powinniśmy nauczyć się modlić i dziękować Bogu za wszystko.
W naszym życiu społecznym, zgodnie z tradycją wynikającą z chrześcijańskiego wychowania, obchodzimy uroczyście dożynki, świętujemy dzień chleba, czy narodowy dzień niepodległości. Kościół od zawsze, na koniec roku, składał Bogu dziękczynienie we mszy świętej za otrzymane w danym roku dobra. Królowa Pokoju w tym orędziu przypomina o wielkich darach i obfitości łask, które zostały nam dane. Wraz z Jej objawieniami rozpoczęły się liczne nawrócenia. Nastąpiło odnowienie modlitwy w rodzinach, rozkwit modlitwy uwielbienia przed Najświętszym Sakramentem, rozpoczęło się odrodzenie i odnowa w Kościele poprzez sakrament pojednania. Wszystko staje się nowe. Następują uzdrowienia duszy i ciała, pojednania w rodzinach i pojednania całych narodów. Bóg wszystko odnawia. Jesteśmy tym zadziwieni i jesteśmy wdzięczni.
Jednakże w sercach wielu ludzi odzew jest słaby. Są tacy, którzy co prawda słyszą wezwanie, lecz nie odpowiadają na nie, ignorują wezwanie Królowej Pokoju. Wydaje im się, że wystarczy znać orędzia, wysłuchać je, nie sprzeciwiać się nim, lecz sami nie odpowiadają na wezwanie Matki. Tak, tylko Bóg wie, jak bardzo w swojej słabości obchodzimy bokiem te wezwania. Na czym polega nasz problem?! Boimy się praktykowania postu, wyrzeczenia się tego, do czego jesteśmy przywiązani itp. Jedni są uzależnieni od oglądania seriali telewizyjnych, inni od internetu, mody, narkotyków, hazardu, alkoholu!
Tylko Bóg wie, w jakim stopniu odpowiedzieliśmy na wezwanie. Wiele owoców zostało utraconych poprzez nasze zaniedbanie. Przypomnijmy sobie przypowieść o siewcy i ziarnie. Ziarno, które nie pada na dobrą glebę, wpierw zaorana i uprawioną, nie przynosi żadnego plonu. Tylko to ziarno, które pada na urodzajną glebę przynosi owoc trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny lub stokrotny. Jest różnica pomiędzy kłosami z 30 , 60 lub 100 ziarnami. To jest zaiste bardzo mocny obraz naszego serca i naszego życia. Musimy się zdrowo potrudzić i pozbyć się wszelkich chwastów, by przynieść jak największy plon. Nie jest za późno, mówi do nas Matka. Zdecydujmy się od dzisiaj na świętość i życie z Bogiem, a nie ominą nas obfite owoce.
To piękne orędzie zawiera radykalne żądanie, byśmy samego siebie zobaczyli w kontekście współpracy z Bogiem i Kościołem. Starajmy się żyć tak jak ów człowiek, który otrzymał pięć talentów. Obyśmy byli takimi. Otrzymaliśmy wszystko. Poprzez szczerą służbę w apostolacie i swoje życie starajmy się zasłużyć na następne pięć talentów.
W tym miesiącu modlimy się w następujących intencjach:
1. Za wszystkich, którzy słysząc wezwanie Matki Bożej, by odpowiedzieli na nie i przynosili obfite owoce.
2. Za widzących, by skutecznie pobudzali poczucie odpowiedzialności i miłość w sercu każdego pielgrzyma z którym przychodzi się im spotykać i za pielgrzymów, spotykających się z widzącymi o łaskę nawrócenia.
3. Za medziugorskiego biskupa Henryka i wszystkich spowiadających kapłanów, aby swoim penitentom okazywali wielkie i miłosierne serce.
4. Za naszego ojca duchowego o. Jozo Zovko, w intencji jego zdrowia i w jego intencjach.
Tłumaczenie z języka chorwackiego. Dziękuje ...
