poniedziałek, 23 listopada 2009

Wtorek 24 listopada - dziewiąta rocznica odejścia do Pana o. Slavko Barbarića


Na pytanie, kim jest człowiek i jaki jest sens ludzkiego istnienia można znaleźć wiele odpowiedzi. Odpowiedzi są bardzo różne. Wszystkie jednak można sprowadzić do dwu różnych postaw. Jedni próbują odpowiadać, analizując człowieka bez Boga, a inni przyjmują człowieka, jako najbardziej doskonałe stworzenie Boże. Dlatego dla wszystkich, którzy próbują dawać odpowiedzi na temat człowieka bez Boga, człowiek jest przypadkowym gościem tu na ziemi, który nie wie ani skąd pochodzi, ani dokąd zmierza. Taki człowiek-przypadek zostaje w końcu, tak jak przedmiot, rzucony w kosmos, lub jak zagubiony meteor błądzi w kosmosie, dopóki nie rozbije się o ścianę śmierci i zniszczenia.


 

Lecz dla nas chrześcijan każdy człowiek, czyli każdy z nas jest umiłowanym dzieckiem Bożym. Bóg stworzył nas z miłości, na swój obraz i podobieństwo i obdarzył nas śmiertelnym ciałem i nieśmiertelną duszą. Każdy człowiek poczęty jest najpierw w miłości Bożej, a potem w łonie matki. Aby po przejściu przez ziemię osiągnąć wieczną ojczyznę miłości i pokoju. Podczas, gdy ludzie analizujący człowieka bez Boga wskazują, że życie jest pozbawione sensu. To my chrześcijanie wierzymy w sens każdego życia i wszystkiego, co się dzieje. Włączając w to każdy problem i trudności, chorobę, a nawet śmierć, jako koniec drogi ziemskiej i początek nowego, wiecznego życia….

***

Dlatego tyle razy w Piśmie Świętym znajdujemy to, o czym mówi Maryja w orędziu, abyśmy nie zapominali, że nasza droga ziemska jest drogą do ojczyzny wiecznej…


Módlmy się:


Boże Ojcze wszechmogący, Stwórco świata i każdego życia ludzkiego, dziękuję Ci dzisiaj w imię Twego Syna Jezusa Chrystusa za swoje życie, za czas, który mi dałeś, za moich rodziców, braci i siostry i wszystkich ludzi, których spotykam na ziemskiej drodze. Dziękuję Ci za dary, które mi dałeś, abym dzięki nim realizował swoje życie. Ześlij na mnie Ducha Świętego, abym nigdy nie zapomniał, że moje życie jest w Twoich rękach i że po przebyciu drogi ziemskiej chcesz mnie przyjąć do Twojego wiecznego domu. Wybacz mi, gdy zapomniałem o Tobie i o swoim ostatecznym celu oraz pozwalałem, aby ten świat zatrzymał mnie na drodze albo zwiódł mnie do zmiany drogi. Wyzwól mnie od wszystkiego, co mi przeszkadza, abym stale był świadomy, że jestem wezwany do wiecznej ojczyzny. Daj mi pełną wolność i miłość, abym mógł swoje życie zrealizować zgodnie z Twoją świętą wolą. Proszę Cię w intencji wszystkich ludzi, którzy nie wiedzą, że jesteś ich dobrym Ojcem i którzy zapomnieli, jaki jest ostateczny cel – Twoje wieczne Królestwo. Wyzwól tych, którzy utracili wolność wewnętrzną i motywowani popędem i żądzą błądzą po świecie. Daj im łaskę nawrócenia. Niech nas wszystkich Twoja miłość poprowadzi drogą do wieczności, abyśmy wszyscy zamieszkali w Twojej ojczyźnie. Maryjo, niech Pan dzięki Twojemu orędownictwu da nam spokojne życie i szczęśliwy koniec. Tak niech się stanie. Amen.
 
O.Slavko Barbarić OFM


Miejsce spoczynku o.Slavko